Zülfikar Yapar Kaleli - Muhabbet Bittiğinde

Muhabbet Bittiğinde


Sevda şerbetini sevgi köşkünde
Sabreyle, içmeye, gün ışır gülüm.
Dosta muhabbetin bittiği günde
Paralel doğrular çakışır gülüm.

Bendeki gizemi görmüyor duygu
İstese de şekle girmiyor duygu
Okuyor yazıyor ermiyor duygu
Duygu mengenede sıkışır gülüm.

Ağlamazsa bulut, yeşermez bağlar
Haykırdım, taş kesti sesime çağlar
Elleri koynunda bir gelin ağlar
Kucağında taze gül üşür gülüm.

Şu koca dünyayı baktım üzüldüm Yıldızlara çengel taktım üzüldüm
Keremi külüne yaktım üzüldüm
Aslıya zülüfler yakışır gülüm.

Bu senin baharın, bu benim yazım
Bu senin ateşin, bu benim közüm
Bu senin torunun, bu benim kızım
Bu aşkın gözleri bakışır gülüm.

Canan canı yakar, aşkı yüzünden
Nehirler boşalır üzüm gözünden
İnsan yakalanır kendi sözünden
Canlar birbirine tokuşur gülüm.

Ben beni çağırdım, gelmedi cevap
Gönüllere koydum, demedi sevap
Yaralı bir gönül, yırtık bir esvap
İnsanlık günbegün kokuşur gülüm.