Zülfikar Yapar Kaleli - Bir Gurbet Hikâyesi

Ömrün ahırında kalmış çaresiz
İbrahimler çöle vurgun Sare'siz!
Ben bende dağıldı akıl çare siz
--------------Yollar uzak, kalbur merak eliyor
--------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Derya derken su arkında boğulan
Hasret ile dağıldıkça dağılan
Dosta varıp kapısından koğulan
-------------Ömür kızak, gönül çorak ölüyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Hayaller kapanda, kaviler yarda
Hangi göz var handa, sarayda, kırda?
Sanırsın ki, Tekin Diyarbakır'da
-------------Alnı ak ak, menzil ırak biliyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Issızlaştı, buraların tadı yok
Bahçelerin çeperi yok, badı yok
O gidince hiçbir te&kin adı yok
-------------Her yan sazak, elde orak diliyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Umudunu güvenini yitirmiş
'Olsun” diye ivenini yitirmiş Gül kokulu gevenini yitirmiş
-------------Sevgi azak, yolda burak meliyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Karanlık bitmiyor, ağarmıyor tan
Hayalde yaşıyor varlığı an an
Hisli yüreğidir garibin vatan
------------Hasret tuzak, sine durak deliyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Uslandı, bağ basan suyu tüketti
İpe sapa gelmez huyu tüketti
'Ergenekon” dedi, soyu tüketti
------------- Bülbül kazak, hissi kurak gülüyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Ah etti, vah kattı, arttıkça sızı
Hasretlere saldı gönül hırsızı!
Koydular yapraksız, budaksız bizi
-------------Dövme kozak, pulsuz varak siliyor
-------------Âşık çırak, dilde firak geliyor.

Kazak: Dilsiz. Geven: Geveze.
Azak: Azıcık. Sazak: Bataklık.
Kozak: Mektup kutusu
Varak: Vesika. Çırak: Acemi