Zülfikar Yapar Kaleli - ANNE

A n n e.
(Şükrümüz Menzile Varmıyor)

Bu sevda vefasız, bu aşk yalancı
Kollar birbirini sarmıyor anne!
Balı imrenilen arı talancı
Zikrini hamt ile karmıyor anne!

Bağımızı basan yarların suyu
Aktıkça kirletir arların suyu
Sobran'ın, Kalenin Hur'ların suyu
Harşit'in bağrını yarmıyor anne!

Doğru dedik, eğri gördük suç ettik
Varamadık, her varanı koç ettik
Suçlu dedik başımıza taç ettik
Yürekler topluca vurmuyor anne!

Gözümüz göklerde kaldıktan beri
Yerlerde her saat gitmişiz geri
Ve kart horoz, işte acı haberi Kimseyle meşveret kurmuyor anne!

Bir makam uğruna eğil ha eğil
Sen bizi terk ettin, biz seni değil
Ne köyler köy artık, ne de iller il
Hiç kimse ahdinde durmuyor anne!

Söz ile menzili görenimiz çok
Secdesiz, duasız erenimiz çok
Çokbilmişle, akıl verenimiz çok
Rüyamızı hayra yormuyor anne!

Her an bağrımıza saplanır her ok
Gelip geçen trenlere bakan çok.
Üstümüzde salâvatın duan yok
Şükrümüz menzile varmıyor anne!

Artık saçın yolup bağrın döven yok
Gemimizde gayret eden, iven yok
Şu görkemli makamlarda güven yok
Kimse halimizi sormuyor anne!