Zeynep Kıl - Gölgeler

Güneş gibi hüzün doğar içime
Acıtır içimi,yakar beni ateşi
Gölgeler yansır yüzüme
Batmaz güneşim hep içimde
Yakar beni,kavurur yanarım
Gölgeler uzar yüzümde
Kirpiklerimden yaşlar dökülür
Azgın nehirler gibi akar
Çağlayanlar gibi ağlarım ben
Oysaki ben başaklar kadar
Savrulmak isterdim özgürce Toprağa karışır,yeşerirdim heryerde
Tohum olur,ekmek olur,hayat olurdum
Gölgeler hep yüzümde uzadıkça uzadılar...
Gittiğim yere hep arkamdan geldiler
Hiç yalnız bırakmadı bu gölgeler
Dağların yamaçlarına gidin.Bırakın beni
Artık sabah güneşi gibi olsun hayatım
Dağılsın hayatımdan gölgeler
Yüzümden sabah güneşi eksilmesin
Bir tomurcuk gibi açsın yüzüm
Gül olsun,gonca olsun gül yüzüm...