Zeynep Aydınlıoğlu - Tebessümde Kalanlar

bir ruyaydı benmkisi
uçurtma uçuracak yaşı çoktan geçtim
yollarda sek sek oynayamam artık
komsunun bahçesınden
erik çalamam sadece esıkıleri anar dururum
bir ruyaydı benimkisi
annemin etegine tutunamam çarşı pazarda
zir zir aglayamam şımarıkca
çeklirim köşeme
iç çekerim eskilere
komşunu kırılan camları gelir aklıma
tebessüm beilir haiften iç çekişlerimin gölgesinde
keyif verirdi sanki ayşe teyzenin sinirlenişi
nasılda canlandı
karanlık ve sessizlimde ip atladıgım yıllar
bir bir döküldü
arkadslarımın göruntusu virane duvarlara
tek kalan sokak lambasına
sısli aksamlara hepsi geldı toplandılar sankı yanıbaşıma
yırtılan uçurtmalar
patlayan toplar
kırılan camlar
hele o ilk öpucuk
pembeleşen yanaklar
bu gece anılarda yolculuktayım
bır ruyaydı benimkisi
geıye dönmek çok geç artık
kupkuru olmuş sonbahar gibiyim
sararmış
savrulmuş
sona bir kaç adım kalmış
bu güzel avuntular beni yaşatan
hoşça kal çoçuklugum
bir ruyaydı sankı
bu yaşadıklarım
zeynep aydınlıoglu