Zeynep Aydınlıoğlu - Gece 24'ü Geçerken

GECE 24 ü GEÇERKEN
Usul usul
Sinice iniyor perdeler,
Zampara sinekler vızır vızır tepem de
Gece 24ü geçerken
Sol vuruyor karanlığın acısı,
Özlemlerim
Dökülüyor damla damla yerlere
Gece 24ü geçerken
Şarkılar çalıyorum kendimi avutmak için
Nağmeler can damarım da
can çekişiyor
Zavallı gözlerim sende kaldı
Tene değmiyor kirpiklerim
Gece 24 ü geçerken.
Kalkıyorum yavaş yavaş yaklaşıyorum
Gölgen düşmüş pencereye
Buhar tutmuş cama,
Bir ahh yazıyorum, koca bir ahh!
Karalığın öfkesiyle
Çırpınan, çıplak dallar Sancı çeken toprağın kalbindeki tohumlar
Yüreğimde var oluyorsun
bin'bir sızıyla
Kıvranıyorum
gece24 ü geçerken.
Gökyüzüne bakıyorum.
hüzme hüzme iniyorsun tenime
en parlak yıldız dan
Yumruğumun acısıyla dengem kayboluyor
Taş duvarda savruluyorum
Sinsi gecede
Örtüyor üzerimi karanlık
Gece 24ü geçerken
Nerede ellerin,
Gözlerin,
Ya sözlerin
mum ışığındaki ayaz aksam geliyor aklıma
Soğuk odam, ve can çekişen beden
Bitkinim ben, sensizim.
Gece 24 ü geçerken