Zeynal Yaman - İkna Odaları

Gözyaşlarım ikna odalarında kaldı
İkna odalarında savruldu gençliğim
Zaman en vahşi anını üstüme saldı
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Kahrına maruz kaldım koca adamların
Ürküten çığlığını duydum tamtamların
Kanlı dişleri arasında yamyamların
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Dehrin zehrini akıtmak için kanıma
Bir akrep tavrıyla sokuldular yanıma
Beklediler asi olayım cananıma
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Ya sabır diyerek sığındım Yaradan'a
Sözlerim gitmemiş olmalı ki yabana
Ben yükseldikçe onlar düştüler tabana
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Dediler:Gel vazgeç bu sinir savaşından
Baban işinden olmasın anan aşından
Çıkart artık şu lanet örtüyü başından
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Bir an acı yüklü maziyi hatırladım
Ben biraz da mazinin derdine ağladım Bir kır gözesiydim pınar olup çağladım
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Onlar gözyaşlarımı yanlış anladılar
Bu sefer çözüldü çözülecek sandılar
Artan şehvetle ruhumu tırmaladılar
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Bir düşüş beklediler benden, bir alçalış
Güya böyle tesis edilecekmiş barış
Dediler artık sen de bu hallere alış
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

İbret sahnesidir görene bu odalar
Hala canlıdır bu sahnede hatıralar
Hatıralar ki bu sahnede ağlarlar
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Kimi alemdar oğluydu kimi sert eldi
Felek hepsinin çelikten zırhını deldi
Ben değil kader onların hakkından geldi
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim

Zeynal, sorup dinledi yazdı bu öyküyü
Felek dönderdi çarkını bozuldu büyü
Kuş olsa insan yine kıpırdardı tüyü
Yaralandı ruhum yaralandı benliğim