Zeynal Yaman - Ey Yâr

Bu sabah sessizdi bahçem
Bülbüller ötmüyor
Sabah rüzgârı esmiyordu
Yalnızdım
Sensiz yalnızlığım daha da büyüyordu
Pencereden bakmadım
Kapının sesini de dinlemedim
Biliyordum; bir daha gelmeyecektin
Gidişin hicretti gönlümden
Bir sabah vakti öylece çekip gittin
Arkana bile dönüp bakmadın
Her şeyi geride bıraktığını düşünmüştün
Yanında beni de götürdüğünün farkında değildin Artık ben bensiz biriyim
Şimdi beni senden geri istiyorum
Yalnız biraz dağınığım
Toplaman gerek beni senden
Gözlerinden, kirpiklerinden
O tatlı tatlı gülüşünden
Belki de saçının her telinden
Kokuna dahi sinmiş olabilirim
Ey yâr!
Eğer beni senden ayırabilirsen
Beni bana gönder
Ya da beni sende kalan ben'e çağır!