Zeynal Yaman - Ey Nefsim

Ey Nefsim

Bir durgun su bulsaydım ben de yüzerdim sahile
Ben de yaşardım sevincini başarmanın
Ayaklarım yere basar basmaz şükrederdim Mevla'ya
Gözyaşlarımla ıslatırdım toprağı

Fakat azgın fırtınaların estiği bir zamandayız
Dalgalar boyumuzdan aşkın, çekiyor derine
Okyanuslar huzursuz mu huzursuz
Mavi dalgalar altında karanlıklar var

Ey kolaya sevdalı çilesiz nefsim
Bil ki kükremiş aslanın korkusu olmaz ölümden
Yeter ki kilitleniversin bir kez hedefe
Yakalar onu en kuytu köşelerde

İşte sen de böyle bir zamanda
Fırtınalara baş kaldıracaksın
Ne bulutlar yıldıracak seni ne de dalgalar
Sen sahil-i selamete ulaşacaksın
Bileceksin ki şu yaralı ruhumuz
Ancak o sahilde bulacak huzur
O sahilde başlayacak yolculuğumuz
O sahilde bitecek bütün gürültüler

Artık sükutun zamanıdır diyeceksin
Ve sen bu sahil-i selamette yürüyeceksin
Gözyaşların sessiz sessiz süzülürken yanaklarından
Sen ötelere bakıp gülümseyeceksin

Vakit tamamdır deyip başını çevireceksin göklere
Şöyle yol verin geçeyim derken meleklere
Bir ezeli sevdayla kucaklaşacaksın
Ve bir engel kalmışsa arada onu dahi kaldıracaksın

Yoksa düşüşü kötüdür göklerden insanın
Bir daha ayağa kalkmama ihtimali vardır
Ve yıkılıp kalmanın olduğu yere
Ebedi bir intizarı vardır