bir el uzandığını fark etsem
görmese de gözlerim seni
bir çorağın içinde olsam da
içimde bir umut ışığı yanabilir
bu yörede
olmadığını bilsem de
bastığın kaldırım taşları
bana yoldaşlık edebilir
bir el uzandığını farketsem
görmese de gözlerim seni
bu kentin mor akşamlarında
şarabıma katık olursun
her yanımı saran
kahır giysilerini
sarmalasam da bedenime
mutluyum diyebilirim gene de
bir el uzandığını fark etsem
görmese de gözlerim seni