Zafer Yılmaz - Sevgili

Sevgiyi duman, duman hissetmek
ta ciğerlerinde
taze çiçek,
yeni bahar,
kelebeğin kanat sesi,
asma köprüde sarsıntıyla yürümek,
yalçın kayalara düşen seher damlası,
buruk dönüşleri güvercinlerin,
gurup vakti.

Ve şair günlerden sonra
tekrar yazmaya başlıyor
yüklü duyguların cenderesinde
hayır ağlamaklı değil
mutlu bir seherin cazibesiyle
çekim alanında devinimlerle
kapalı gözlerin ufkundaki bahar
elinde bir demet karanfil
ayakları, elleri sadece bahar ülkesinde
sözcükleri lugata hapsetmenin eminliğiyle
duyguların beyaz güvercin olduğu
dalgıçların uğramadığı yeşil denizde
gözleri düğümlenmiş
deniz dalgalı saçlarında
ve ötesi...

Sevgiyi duman, duman hissetmek
ta ciğerlerinde
taze çiçek,
yeni bahar,
kelebeğin kanat sesi,
asma köprüde sarsıntıyla yürümek,
yalçın kayalara düşen seher damlası, buruk dönüşleri güvercinlerin,
gurup vakti.

Yıllar var ki sevginin
basamaklara aheste tırmanışını
seyreden şair
‘kaf dağı'nı aştığını hisseder
duygularının
ve ufkunun doruklarında
O'nu bulur
mutlu
sevgi dolu
bu,
hasretin zaferidir
oysa yıllar önce şair
hasreti hissetmişti iliklerinde
ama
yaşamak başka duyguydu
‘kaf dağı'nın doruklarında
hasret denen gerçeği

Sevgiyi duman, duman hissetmek
ta ciğerlerinde
taze çiçek,
yeni bahar,
kelebeğin kanat sesi,
asma köprüde sarsıntıyla yürümek,
yalçın kayalara düşen seher damlası,
buruk dönüşleri güvercinlerin,
gurup vakti

1996, Eruh