Zafer Yılmaz - Camide Huzur

Şırıl, şırıl akarken endamına kapıldım
Sanki yapıştı bana kaçamadım çarpıldım

Belki yeşil hastası, belki de hayranıyım
Şadırvan yeşil ve ben yaşanmamış anıyım


Yıkarken şadırvanda yüzümü ve kolumu
Çizdi bir yaşlı adam gideceğim yolumu

O anda yükseldi bir hoş eda:ezan sesi
Kaldırdı üzerimden işkenceli kafesi

Cami huzur yuvası gariplere sığınak Şeytana karşı siper, sevaplarla yığınak

Renk,renk halılarının ipliği olsam keşke
Mendil olsam ellerde uzanıyorken eşke

Ya şamdanlar, şamdanlar? ruha akseden nakış
Alev, alev gözlerle uzaklardan bir bakış.

Bütün ağırlıkları şu sırtıma yükleyin
Çıkan yağımı alıp kandillere ekleyin

Yanıp, yanıp tüteyim aydınlatarak onu
Hiç gelmesin Yarabbi! gelmesin bunun sonu.
1978,Erzincan