Zafer Ekin Karabay - Suskunluk Ülkesinde İhtilal

(Her insan bir ülkedir
ve bir ülke suskun, ya
ihtilal nerededir.)


&Rüzgarlı bahçede hep aynı çocuk ağlardı ve
o çocuk hep bendim. İnip yaşamın rahmine
içerdim denizi.Her insan bir ülkedir, ben de
suskunluk ülkesi.&

Önce gözaltına alındım
-gözlerinin altına-
Elif içtim
yağmur giydim.Çıktım.
çıktım da,özgürlük içerde kaldı
çıktım da kendimi bir sokakta bıraktım.
Sonra...sonra yitirdim orada kendimi
hükümsüzüm!
Cehennem tak tak vurdu kapımıza
Kapımızda eylüllerin ıssız fırtınası
adımıza
adım
adım
yaklaştı yasaklıklar
mevsime kuraklıklar karıştı.

Gün oldu tutuklu yargılandı gözyaşlarım
bu ülkenin cuntasında
ve puntasında bir gazetenin
kilitlendi dudaklarım.
Açtım gözlerimi: Sıkıyönetim
sıkıya yönelir tim
ve hürriyete vurur
kurur gözlerimden düşen bir yaş masamda
hiç ölmemeliyim çok yaşamasamda.

&Rüzgarlı bahçede artık yağmur yağıyordu.
Kokuyordu beni yaratan toprak ve bir çığlık
geliyordu.&

Biriktirdim kendimi mısra oldum
biriktirdim
kıta,
topladım
şiir oldum.
çıktım suskunluktan ve çığlıkta
kayboldum.

Artık yerini güneşe bırakır bir hilal ve suskunluk
ülkesinde çan sesleri;ihtilal
ihtilal
ihtilal!..