Zafer Ekin Karabay - Kuytuda Unutulan

(Kendi başına yetim, yetim başına kederli bir ülkedeyim.
Belki çıkmaz bir sokaktır yüreğim.)

Güneşi çalarken suçüstü yakalarım akşamı
Gündüz deniz misali yaslanır da gecenin giz-
li yüzüne, gecenin gizli yüzünde sisli bir saba-
ha ağlarım. Kuytuda unutulan bu şiir ağlar

Şimdi bahara randevu veren bir rüyada ve bü-
tün yağmurların Ankaralarında ıslanırım.Oysa
bahar hakedilmemiş tek mevsimdir ve asıl ısla-
nan yağmur,ıslatan benim suretimdir

Ve seni düşünürüm.Sen ki bir güneş gibi kaçar-
sın, aşkın takviminde adın yazılı, ikliminde tu-
fansın.

&Gitme sensiz kalıyorum
sessizce bir hiç kalıyorum&
Artık ne biriktirdiğim özlemler kalır çekme-
cemde, ne de özlenecek bir çekmece kalır
geride
Geride depremlere terkedilmiş bir şehir ve
kuyutuda unutulan bu şiir kalır. Geride ben
kalırım. Bu aşk nerede çağlarsa orada ıslanı-
rım.

Dağları çoğalmış ovalar düşünürüm, ovaları
süsleyen başaklar ve nehir yatakları gibi bah-
tiyar aşklar. Bir de seni düşünürüm.

&Gitme yalnız kalıyorum
yalnızca bir ben kalıyorum&

Dağlarda ateş yanıyor
dağlarda haziran,
dağlarda aşk,
dağlarda gözlerim yanıyor
Kentlerde dağ kadar bedenim, dağlarda kent
kadar kanıyor.Kanıyor da içimdeki gerilla ka-
dar özgür bir aşk aranıyor.

(Artık sabıkalıdır yüreğim seslenir;senin gökyüzün yağar
benim yeryüzüm gizlenir.)