Yusuf Önder Bahçeci - İçim Yanıyor Sönmüyor

Dağlar ile, taşlar ile seni çağırsam,
Var gücümle sana doğru bağırsam,
Bütün Alemi, derdime ortak etsem,
Benim içim yanıyor, sönmüyor bak.


Dalından kopan gül mutlak soluyor,
Seven, sevdiğinden, uzak duruyor,
Kader değil, dostlar tuzak kuruyor,
Benim içim yanıyor, sönmüyor bak.

Kâlpte hâr, dilinde yâr duramazsın,
Yârdan ayrı kalırsın da oturamazsın,
Bu derdin çok zalim, kurtulamazsın,
Benim içim yanıyor, sönmüyor bak.


Bu şiirleri okuyorda hep okuyorsan,
Aman Allah deyip hayret ediyorsan,
Bir de dudak büküp gülümsüyorsan,
Benim içim yanıyor, sönmüyor bak...