Yusuf Önder Bahçeci - Bizi Sobacılar Yakmış

Çocukken Mahallenin en güzel kızıydı,
Herkes onun peşinde o benim peşimde,
Hiç ona bakmazdım ki benim düşümde,
Düşümde olan başka bir sevdiğim vardı.
Esas onu sevmiştim ben çocuk yaşımda,
Çocuk dediğime bakmayın aklım başımda,
Otuz yıldır bekliyorum ben köşe başında,
Benim çilem dolmadı da sabah olmadı.
Mahallemizin Kızı okudu öğretmen oldu,
Yine peşimi bırakmadı, sararıp da soldu,
Onun da hayalleri vardı gerçek olmadı,
Ona kaptırmadım kendimi biliyordum da,
Evde kalmış teyzeleri vardı korkuyordum,
Vallahi bunlar bizi ayırırlar diyordum,
Dediğim gibi oldu, annem bir gün istedi,
Kızın gönlü bendeydi nasıl da hevesliydi,
Ona bir şey diyemedim annem çok istedi,
Hele sonra hele sonra bir bakalım dediler, Onu vermediler, ona da bir şeyler dediler,
Babası sobacıydı, soba yaparda satardı,
Gelelim diğer mevzuya, gelelim sıkıntıya,
O da beni severdi lakin sevdim demezdi,
Bende onu severdim, dilim sevdi demezdi,
Bir gün bana istediler, bu iş tamam dediler,
Tamda mutlu olmuştum ne yalan söylediler,
Çok sevdiğim güzeli benden uzak eylediler,
Yıllar hep böyle geçti, seni sevmedi dediler,
Hep yalan söylediler, hepsi gönül eylediler,
Duydum biriyle evlenmiş onunda işi bitmiş,
Evlendiği kimki dedim, meğer sobacı imiş,
Şaştım kaldım ben bu işe, vallahi bu gidişe,
Demek ki kader buymuş, bu kaderimizmiş,
Sobacının Kızı benim peşimde gezerken,
Çok sevdiğim güzel ise sobacıya gitmiş,
Aman Allah'ım bu ne iştir dedim kaldım,
Anladımki bizi böyle yakanlar sobacılarmış....