Yusuf Miskini - Vuslata Bırakmaz Beni

Bahçemde, hiç olmayan bahçemde
Mor menekşelerimi suladım,
Kuğularımı sevdim,
Atlarımın yelelerini okşadım,
Hiç olmayan atlarımın yelelerini,
Sevincimle kanat çırptım,
Denize düştüm,
Hiç olmayan sevincimle.

Zümrüt yeşili bir köprünün altından geçtim,
Hiç olmayan bir köprünün,
Çektim uçurtmamı, çektim çektim,
Hiç olmayan uçurtmamı dertle çektim.
Taşıdım gömlüme siyah bulutları,
Bahara ben hiç girmedim,
Kapısında bekledim,
Ama hiç girmedim.

Hakikatin değerini neyle ölçerim, Bir zakkum bitti şu sol yanımdan,
Bulutları kucaklayasım geldi,
O koca koca bulutları.

Ve ben değerlerden daha yüceye,
En yüceye doğru gitmek istedim,
Dikenlerde yürüyorum,
Çatkapı gelmedi hüznüm,
Güvercinlerin bir kınaları eksik,
Bende bir yol, ben de bir mânâ eksik.

Şiirlerdekini ancak O bilir,
Zuladakileri de hep O bilir,

Seçersem güzel günlerde bir hasret,
Bir dert yakalarsam bırakmaz beni,
Âh bırakmaz beni.
Gece yarılarında şiir yazdırır da,
Vuslata bırakmaz beni...