Yusuf Miskini - Kelimeli Susmak

Emeğin saatlerle karılmışı,
Bir yoğrulur, şiir çıkar ortaya,
Acıların hiç çekilmemişleri,
Bir şiir olur çıkar ortaya.
Gecelerde siyahın perdesi daha koyudur,
Gecelerde pek tuzak olur,
Ama yine de bir ip vardır kuyudan çıkaracak,
Kelimeler, desenler ve renkler...
Hepsi bu dünyada melikler.
Herşey yazılamaz bilirim kalemle,
Onun için tutarım, bir bilseniz,
Onun için tutarım...
Sırları, sırların sırrına Vâkıf Olan'a havâle ederim,
Zirâ o hiç eksiltmedi beni kendimden, Zirâ o hep artırdı beni sevgiden,
Ve sevgiyi sevmek...
İnsan, sevgiyi sevmeden sevemez.
Ben çektim aradakileri,
Ve çektim kendimi,
Fenâ yokmuş,
Arabî'nin, Bestamî'nin dedikleri,
"Güneş'e fener yakmak"mış meğer,
Fenâ buymuş,
Fenâ bilmekmiş,
Aczini, hiçliğini bilmekmiş,
Ve bu fenâ susmakmış,
Susmak dediysem kelimeli susmak,
Hâl anlatır vaazı...