Yusuf Altunel - Elif'e Güzelleme

ELİFE GÜZELLEME

elif dal gibi bir kızdır
gökten aydınlığını hırsızlamış kayan yıldızdır
aşk bahçesinin rüzgarında sallanan gemici feneri
hiç yaşlanmayacakmış gibi diridir memeleri
karnı dümdüz sevişmelerden başka hayat taşımayan
sağdan sola akar da yeni suvarmış ceylan
salınır, incecik boynu
arslana yem olmayacakmış sanki


köy düğünüdür kalbinin derinlikleri
yakışıklı delikanlılar tey tey çeker
sevinçten kemerleri
gümüş mertlik işlemeli
yaprak yaprak süzülür saçları taze rüzgarda
misk taşır küflü yüreklerin güneşsiz ulaşılmamışlıklarına
gülüşü pırıltılı yansımalardır
buzlu sularda sevişen alabalıkların
çağırır cihanı öpülmemiş sevinçler paylaşmaya
sabah ışığı ile titreyen duru göllerin tazeliği teni zaptedemez hiçbir savaşçı başkaldırınca göğüsleri
atları çıldırtan taze saman kokusu terledikçe avuçları
kendini koyvermez, şahlanır, yorulmaksızın koşar
taydan hafif nazları

elif baharla uyanmış çiçekli erik dalıdır
beyazlar içinde gelinliğe bürünmüş
sevinçlere nikahlıdır
gözleri yağmur öncesi bulutların nemini içmiş
arılar zülüflerine çiçek diye gelmiş
esrar ve nazen çekmişler, döktükleri ballar
yağmurdan sonra edepsiz topraga geçmiş
çimen sarhoşu kuzu sevinci
dökülmüş parmaklarından
ölüyü geri çağıran bahar esintisi
saçılmış göğüs uçlarından


elif yitik bir cennettir
nafiledir peşinden koşmalar
tüm bulmalar kaybetmektir