Acıların yüzü sanki sonbaharda dikilmiş
Derisi kışta soyulmuş
Gözlerindeki mercek çatlayan
Kupkuru toprak gibi
Acıların parmakları ruhuma dokununca
Ruhum çatlıyor
Oy anam, zemheri vakti bağrımda soğuk bir acı açtı
Kurban olduğum anam, işte tam şuramda
Öyle bir soğuk acı ki
Namussuz, sanki diken gibi batıyor canıma
Sanki canım oluk oluk kan olmuş
Nehirlere akıyor
Nehirler ise yanaklarıma süzülüyor kan revan bir şekilde
Şimdi ömrüm yana devrilmiş
Kanla boyanan birer sükût gibi
Acılar, ömrümde azılı birer düşman misali
Her gün bir acının kıvılcımı düşer, şakaklarıma
Her gece bir acının feryadı iner gökyüzünden, gözyaşıma
Rüzgârlar tarafından kırbaçlanan
Bir yağmurun çığlığı gibiyim