Yılmaz Turgut - Karma Karışık Duygular

Karma Karışık Duygular
Bu köyde zaman hiç geçmiyor nedense
Bu köyde çiçekler hiç açmayacakmış
Ağaçlar ve yapraklar hüsrana uğramışçasına
Benim gibi belkide çok şeyler kaybetmiş.

Uçmuyor bu havada bütün beyaz kuşlar
Bir fırtına esiyor yine bu sokaklarda
Ağlıyor yavrucaklar soğuk bir kışta
İşte! Şurada duran annenin hali ne acı
Keyifle tütmeyecek ocağı belki
Karanlık gölgeler boyunca yürüyorum
Adımlarım kısa kısa ve yavaşça
Soğuk bir vücudun kalp atışlarında
Heyecanla ve delice dolaşıyorum
Kaybettiklerime şöyle bir bakıyorum
İçimdeki o dünya bana çok uzak olsa gerek
Çocukluğumu, gençliğimi ve tüm yaşantımı
Suskunluğa bırakmak istemiyorum
Artık tepelere, şu yüksek dağlara
Biran önce çıkmak istiyorum.

Bu köyde sular hiç akmıyor nedense Bu köyde dereler hiç taşmayacakmış
Bir yıl boyunca topraklar kurak olmuşçasına
Benim gibi belkide çok şeyler yitirmiş.

Kaybolmuş bu havada mezar taşlar
Bir fırtına kopuyor yine bu sokaklarda
Ağlıyor yavrucaklar soğuk bir kışta
İşte! Şurada duran annenin hali ne acı
Keyifle tütmeyecek ocağı belki
Çamurlu ayaklar boyunca yürüyorum
Nefeslerim ılık ılık ve sessizce
Her akşam bu güneşin tüm batışlarında
Mutsuzluğu ve yalnızlığı görüyorum
Kim bilir çaresizce her gece ağlıyorum
Düşümdeki o gerçek bana çok uzak olsa gerek
Benliğimi, kişiliğimi ve tüm haysiyetimi
Bilinç altına itmek istemiyorum
Artık vadilere, şu yeşil bağlara
Biran önce inmek istiyorum.



Yazılış Tarihi:20.10.1990