Yılmaz Turgut - Bana Gül Ol

Bana Gül Ol
Taze çağın onbeşine girerken
Gözü yaşlı bir esmeri severken
Ömür bitmiş,esir düşmüş sevdiğim
Gül bitmeyen çöller ile gezerken.

Aslım sen ol keremde ben
Gönlümde sen kalbimde sen
Hayatım sen baharım sen
Bana gül ol hiç dert çekmem

Bunca günün gecesinde ağlardın Pamuk elle kollarını bağlardın
Uzun yıllar gelip geçer sevdiğim
Kumlu sulu seller ile çağlardın.

Leylam sen ol mecnunda ben
Canımda sen ruhumda sen
Hayalim sen düşlerim sen
Bana gül ol hiç dert çekmem.



Yazılış Tarihi:04.09.1987