Yılmaz Odabaşı - Yenilgim Bir Gül Olacak Benim

Yenilgim Bir Gül Olacak Benim

töresine
efkarına
bir şehrin
ömrünü yatırırsın
şarkısına, insanına,
bulvarına, sokağına
ömrünü...

üşürsün
mitinginde,
yağmurunda;
öfkeni susuşlara,
bedenini açlıklara yatırırsın
bağırırsın da
içinin sokaklarına
oturur ağlarsın sonra
kendi çığlıklarına...

sen upuzun kulaçlarla
boğuşurken okyanuslarla
bakarsın yenilmişsin bir damlaya...

(gör ki kışkırtıcıdır hayat
yenilgiye
yeniden katılır,
alışırsın böyle de yaşamaya...)
*
yenil!
günlerin cehennemine
daha çok
daha çok, daha
yenil!-
gin
bir
gül
olacak
senin...
(ey düşünmenin d 'si
d beni ağartıyor)

bu ağartı balçığa karılınca bir gül oluyor...
*
yenin
beni daha çok
daha çok yenin!

verin bütün şu infazları
daha çok, daha çok ayrılıkları
bütün ranzaları, parmaklıkları
yenilgim bir gül olacak benim...

sonra her yerde ne kadar akşamsa
ranzamda da o kadar akşam olur
ben uyur kalırım
ve her şey unutulur

uyanırım, hayat yeniden kurulur
uyanırım, sanki süpürülmüştür içimin sokakları
kalbimde dalgalar durulur...

(ama kalbimdeki suların serinliği
yine de bağışlamaz
günahlarınızın cehennemini!)

büyüyünce
ve hayatla büyülenince çocuklar
daha çok yenilmesinler diye
yenil!
sen yenil!

o günlerin duvağı aralanınca
kara kitaplarınız sayfa sayfa solacak

¥in!
yenilgim bir gül olacak...&