Yılmaz Odabaşı - Yenik Serçe

Yenik Serçe

I
yaban
ve asi
dağlara dağılan taylar gibi
ve yangın
gençliğinin alazında

Adana'da yollara dizilmiş garlarla
çığlık çığlığa peronlarda
çocuklar gibiydi gözleri

&adı nevin
şarap içer, rüzgar giyerdi geceleyin&

II
o, kanadı kırık bir kustu
beyaza vurulmuştu
kimseler görmedi bir başka renk sevdiğini
kimseler
görmedi kimseler kirlendiğini

&adı nevin
hüzün kokar ve korkardı geceleyin&

III
'kendini martılarla bir tutma' derdim; 'senin kanatların
yok . düşersin, yorulursun. beni koyup koyup gitme
ne olursun!*
o, kanadı kırık bir kustu
gülümserken vurulmuştu
kimseler görmedi uçtuğunu
kimseler, görmedi kimseler öpüştüğünü

&adı nevin
özlem tüter ve ç(ağlardı) geceleyin&

IV
ışığın diyordu: kırılıp düştüğü yerlerden geliyorum;
karanlık kördü ve acımasız... ellerimle kırdım ben de
kalan kanatlarımı.
kanatlarımı kanatmaktan geliyorum...

V
o bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı. sonra da
çift çıkardık. kar yağardı, biz dinlemez, çıkardık! o kentte
bütün sokaklar biz yan yana yürümeyelim diye dar
yapılmıştı; insanlar dar yapılmıştı; çıkardık! kar durmazdı,
üşüşürdü saçlarına ve hep bir şeylere ağlardı o karlı
havalarda. avurtlarına çarpan kar taneleri gözyaşlarının
sıcaklığına çarpıp erirdi...
ve acıyan kanat yerleri erirdi... erirdi...
biz yan yana, yana yana! yana yana!

&o bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı
ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı&

VI
gitti... kanatları yüreğimdeydi
kalan
elimde minyatür bir kus simdi
yitirdim o askın kimliğini
h ü k ü m s ü z d ü r

&adı nevin,
ihaneti tutuşturduk bir sabahleyin!&