Yılmaz Odabaşı - Sevinci Savrulmuş Haldaş Gözlerin

Sevinci Savrulmuş Haldaş Gözlerin

gece eksilebilir, eksilmez tanıdık yüzüne susuzluğum
doğrul sorgusuz, korkusuz gözlerinle konuş gel
ben gözlerini tanırım senin...

bu gece oturup seni özledim
ay doğruldu
su duruldu
örttün mü perdesini penceremizin?

şimdi yüreğime su taşıyan sesini sessizlik çaldı
yüzünde gölgelenmiş o bayat hüzünle
senin sesin,
hasretin
ve gözlerin bana emanet kaldı...

*

gözlerin...yıllanmış şarkılar kadar yalnız
terli ve suskun akşamlar gibi yorgun
gibi ürkekti senin

&şimdi parmaklıkların perdesi ışık
sevgilim
sevgilim
sevinci savrulmuş haldaş gözlerin...&