Yılmaz Odabaşı - Şehvetin Türküsü Vuslata Kalsın

Şehvetin Türküsü Vuslata Kalsın

I
heyhat
yeniden
ıskaladın
vuslatı

şimdi eyersiz atlar gibi özgür
ve lanetli bir keder gibi
uzak
yağmurda...

*
çok dost olmasan
çok olmazdı düşmanlarında

çok galip gelmek istemesen
kim bilir, böyle çok yenilmeyecektin

çok gülmesen belki bir zaman
böyle öç almazdı hayat
ağlamazdın
çok...

*
çok sevmesen
çok özlemezdin

çok görmesen bilmezdin
çok bilmesen
çok acıtmazdı hayat

çok gitmesem yollara
upuzun yollara
böyle çok olmazdı dönüşün

böyle uzak durmasan
sana böyle yakın olmazdım
yanmasam
kül
kalmazdım...

şehvetin türküsü vuslata kalsın!

II
uçurumlar eskisin bırak!
ve şehvetin türküsü vuslata kalsın
ki bu başıbozuk uğultuda mağlup sesim
sesine varsın...
seni bana uzak kılan bu ıssız
ve derin uçurumlar
uçurumlar utansın!

III
ama diner şehvet
ve bir gün aşınır vuslat da
bir okyanusa baka baka kalırız palamarlarda
kalırız...kuytularda...sanki bir yalnız karınca
kararınca kalırız solgun güz bahçelerine aşklar varınca

ey kırık dal parçaları
uzak
yağmurda
şehvetin türküsü vuslata kalır
ve yiter
ve her hikaye biter
herkes yangınından külüne döner
ve bir ihanettir ten bedende
çekip gider...çekip gider...

sonra kırık dal parçaları
uzak
yağmurda
bize benzerler...

IV
hıçkırıkların
kuytuluklara

sevincin
kahrına

dönüşün
yıllara kurban!

kalbin
kabrine

dostluğun
pusulara

yenilgin
umuda kurban!

özlemim
özlemine kurban yar
yangınım şimdi ben

&y a n g ı n ı m ,
b i r k i b r i t ç ö p ü n e k u r b a n ! &