Yılmaz Odabaşı - Savrulan Sokaklarında Ömrümün

Savrulan Sokaklarında Ömrümün

güldükçe
gün
devrilir gözlerinin akşamına
gecedir, bir rüzgar getirir ellerini
öperim... kimseler görmez

dallar ıslaktır ay ışığında

adın sonbahar yüzlü bir çocuk
ömrümün esrikliğine dolanır gelir
bu kentli akşamlar sanıktır, kanatır yokluğunu sesin sessizliğimde çoğalır gelir

dallar ıslaktır ay ışığında

gitmen bildiği gibi konuşuyordu
bensiz....
belki bir kış güneşiydin, kim bilir
belki kimselerin uğramadığı bir güz çınarı
kalakaldın tenhalığa
gölgesiz...

ve şarkın kanayan bir gül gibi iner
savrulan sokaklarına ömrümün.....