Yılmaz Odabaşı - O Analar O Anılar O Yıllar

O Analar O Anılar O Yıllar

Bir kahvenin telvesinde buğulanırdı zaman
Analar bize seslenirdi taş avlulardan
Koşarak gelirdik
Koşarak ağrıyan, yoksul çocukluluklardan
Türküler, maniler duyulurdu daracık sofalardan

“yara benden
ok senden yara benden
ne sende ok tükenir
ne acı yara benden”

O analar, o anılar, o yıllar yaşardılar
Analar mağrur mabetler gibi susardılar
Eyvanlarda serin yaz geceleri
Kurutulmuş patlıcanları tokuştururdu rüzgar...

Bir kahvenin telvesinde buğulanırdı zaman
Anlar bize seslenirdi taş avlulardan
Koşarak gelirdik
Koşarak yırttığımız sokaklardan
Türküler, maniler duyulurdu ilenen avurtlardan
“su olup taşabilsem
dağları aşabilsem
ne kadar sevinirdim
sana yaklaşabilsem”

O analar, o anılar, o yıllar yaşardılar
Analar ana kokar, gül bakar, şehriye açardılar
Anlar gökyüzüne ne güzel bakardılar
Analar saçlarında aklıkları kınalarla kandırıp
Kandillerde mum yakar
Yatırlarda mahçup dilekler tutardılar...

Herkesin anası bir defa ölür
Ölür kınaları, yemek tarifleri ve türküleri
Herkesin anası bir defa ölür
Ölür sevgileri, kokuları ve öpüşleri

Herkesin anası bir defa ölür;
Bir
Hançer
Birden
Böler
İkiye
Yüreklerimizi...