Yılmaz Odabaşı - Hüznümün Oğludur Bu Kentin Bütün Anıları

Hüznümün Oğludur Bu Kentin Bütün Anıları

I
Öfkeyle nöbetine tükürürken bir asker
Cesur ve esmer namlular görülüyor dağda
Bir de silahların en büyük patlaması
Gözlerinin gözlerime değdiği anda…

II

gittin…gülüşleri gülüyorum yine
gülüşleri…benimmiş gibi
belki bir dağ çarpılmışlığı bizimki
s a v u r d u m s e v i n ç l e r i !
III

and olsun dedim ve aşkolsun
yoksun…yoksun!
bu takvimler, belki bir gün
sana yeniden rastlamak için…

IV

seni bulsam
“beni bağışla” diyecektim,kıymetini bilemedim
hüznümün oğludur bu kentte bütün anılar
seni…seni çok özledim!