Yılmaz Odabaşı - Çatırdayan Kafeste

Çatırdayan Kafeste

Toprağına çığ düşmüş bir ülke değilim
Ama biraz öyle bir ülkedir yüreğim.
Çatırdayan bir kafesteyim;
Kentlerle, hızla kirlenen seslerle ömrüm serüvenlerle.

Dalgın bir rüzgarım işte unuttum mevsimimi de
Kanları ve kanatlarıyla ölülerimiz birde...

Çatırdayan bir kafesteyim.
Önce dalgalar gelir, sonra kıyılar ve yollar;
Tutamam yolları, büyür, ben yollara büyürüm.

Ölümün çapı kaç dedikçe dağıtırım çapını hayatımı!

Kınında eski bir bıçaktım; Ölmek kadar yaşamı ezberledim,
İnsanları ezberledim, bakarım!

Bakarım: eğri, çok eğriliyor;
Doğru doğrulmayı doğrulamıyor!

Öl, beni eksilten eksiklik!
Öl dedim ey gözlerim;
gözlerim göç mevsimi her eylül

Daha en kirli sularda susuzluğun aç eli...
Kederde seher,
Seherde keder çatırdayan kafeste
Ve yeni yenilmiş kalabalık...

(kanları ve kanatlarıyla ölülerimiz birde)