Yılmaz Odabaşı - Aşk Tek Kişiliktir

tek kişilik kalabalıktır aşk.
aşk tek kişiliktir; ikinci bir kişiye bilet yoktur.
kendinin yayasıdır aşkta ikinci kişi,
kendinin mayası; herkes sevgisini sever...
aşk nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kurân'a göre?
bu kitaplardaki aşklar küfürler neyin rengine göre?

insandır, insan aslolan, insana göre
bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde gitmek bir yalnızlıktır.
bütün gitmeler bir yalnızlıktır kalmaya göre...

sevginin ve cesaretin cesetleriyle günler ağır ve kirli
tortusunu bırakırken ömrümüze; günler, düşlerimize, özlemlerimize...
uzaklığın şakağında kaç namlu kimbilir yakın olmasın diye?
sonra biz buradan uçurumlara teslim olan gençliğimizle!
en rezili belki parayla insan arasındaki yalnızlıktır; hiçbir inanç,
hiçbir ideoloji, hiçbir aşk, hiçbir kitap bu yalnızlığın kurallarını bozamıyor
bu da bir yalnızlıktır...

'yalnızlık bir yağmura benzer'
yağmurdan önce biz, bütün çılgınlıkları bir bir bölüştük, bir bir türküleri,
telaşlı koşuşları, bir bir silahları, tabuları, ayrılıkları;
çoğaltıp yalnızlığımızı feodal tekkelerde ellerimizin
üstünde bir el bile yokken bölüştük vuruşları.
sonra bir geceydi ve yalnızdık; çoğalttık susuşları...
yağmura yakalandığımız geceye çarptık; geceye olmadı.
ama biz paramparçaydık!
ve hayat gaspetti o mağrur duruşları...

hâlâ dağların üstünde, zambakların içinde işte şu hayat; destan ve yalnız hayat!
yalnızlığa halay halay ellerim;
kırılası kırılası ellerim!
benim ellerim, yuh ellerim, şair ellerim... kalemimi silahıyla koruyan, kalemi de silahı da yalnız ellerim;
'yalnızlık bir yağmura benzer'
yağmurda sırılsıklam ellerim...

daha birileri biryerlerde yaralardan söz ediyor;
sonra binlerce ses o bir sesin üstüne, belki de yüzbinlerce...
ama kime anlatılır ki yara, orada yara olarak yalnız.
yarayı anlatan, anlatırken; yara ise orada yara olarak yalnız!
destan ve yalnızdır hayat kırılası ellerim!
herkes kendine göre bir yalnızlıktır!

İyi ki doğmadınız hiç doğmayanlar ya da doğması olasılık kalanlar,
doğarken biz de spermdeki olasılık kadardık; o olasılıkla
doğmak veya doğmamak üzere yalnızdık.
şimdi de yaşamak ve ölmek hâlâ bir olasılıktır.
hep mengenede, kaderde en çok da yaşamak bir olasılıktır.

sevişmek ey, yaşamak bir olasılıktır!
yalnızlığı sevişirken eksiltiyor, eskitiyor ve eskiyoruz...
seviştiğim gece emzirdiğim gecedir,
özümü katarım ona;
geceyi kanatırım gece beni kanatır.
gece insanlığımız
insanlığımız ise yalnızlıktır...

giderek insanlaşıyor, uygarlaşıyor ve insansızlaşıyoruz...
'görgü tanıklarının ifadelerine göre'
günlerin dağınık yüzü ter ve keder içinde;
zanlıları her sabah o resmi geçitlerde...
işte hayatlarımız intiharların ve cesaretlerin sustuğu yerde;
hayatlarımız diğer hayatların da cesetleriyle...
hayatlarımızda kimselerin bilmediği yalnızlıklar;
ama kimseler bilse de bilmese de yalnızlık var ey bütün