Yılmaz Çelik - Bir İnsan Kurtarmak 1

Bir İnsan Kurtarmak 1

Adam içki içmeyi taşıyamaz
Yinede içer, su içer gibi…
Gecenin bir vakti gelir evine,
Döver karısını deliler gibi….
Bir patırtı, gürültü kıyamet kopar,
Bütün mahalle ayağa kalkar,
Bazen poliste karışır işin içine,
İş iyice çığırından çıkar…
Hiç kimse memnun değildir hayatından,
Mahalleli pişman
Karısı pişman
Çocuklar perişan,
Kazandığı üç_beş kuruşu yatırır içkiye,
Karısının maaşını da alır elinden, Çocuklar sefil kadın çaresiz,
Elektrikler kesik,
Sular kesik,
Ev sahibi pişman evini verdiğine…
Kadın birkaç kez boşanmaya kalktı.
Ayyaş silah çekti,
Rezilliğin biri bini geçti….
Bir gün mahalleli toplanıp öğüt verdiler
Huylu huyundan vazgeçmedi bir türlü;
Yine bir gün, mahallelinin canına tak etti,
Toplanıp adamı dövdüler,
Yatırdılar ölüm döşeğine…
Adam, iyileştiğinde,
Kalkıp gitti yine kendi bataklığına,
Böyle bir adamı kurtara bilmek bataklıktan,
Bir toplumu kurtarmaktır!