Yılmaz Çelik - Ben Ne Talihsiz Adamım

Ben Ne Talihsiz Adamım

Her şey onu tanımakla başladı;
Yeşil gözleri yaktı içimi,
Güler yüzünde dünya başka güzeldi,
Sevgisi doldurdu içimi...
Aşkın gözü kördür diyorlardı,
Göremesin diyorlardı dünyayı...
Onunla anlam kazandı hayat,
Onunla görer oldum dünyayı..
...ve tarifsiz bir sevdaydı benimkisi,
Sevmemiştim böyle kimseyi...
Bana sevdiğini söylediğinde,
Kazanmıştım sanki dünyayı...
...ama kısa sürdü sevincimiz,
Çıkmaz sokağa saptı aşkımız...
Hiçbir şey söndüremedi kalbimdeki kor ateşini...
Adında kara vardı sevdamın,
Her gün dahada çok sevdim onu...
Onu engeller korkuttu,
Sevemedi, benim onu sevdiğim gibi...
Ben ne talihsiz adamım
Ben ne talihsiz adamım...

Her şey onu tanımakla başladı,
Yokluğu çaresizliğim oldu...
Sesini duymadığımda hayat ölümdü bana...
Çaresiz kaldığımda telefonunu aradım,
Ne yazık ki, açmadı her seferinde...
Aşk ve akıl,
Çatışıp beynimde dönüştü nara...
...ve ismi kalbime saplandı, Çıkmayacaktı ömür boyunca...
Rabbimden tek dileğim di o,
Koşmasını diledim büyük sevgime...
Ben tarifsiz bir aşkla sevdim onu,
Sevgiler üstü delicesine...
Benim sevdiğim gibi, o sevemedi beni...
Ben ne talihsiz adamım
Ben ne talihsiz adamım...

Her şey onu tanımakla başladı,
Yüreğimde ateş,
Gönlümde kara sevda,
Gözlerimde yaşlar eksik olmadı..
Aşka inanmazken,
Esir düştüm aşk çemberinde...
...ve ölürcesine sevdim,
Tarifsiz aşklar ötesinde...
Benim sevdiğim gibi, o sevemedi beni...
Ben ne talihsiz adamım
Ben ne talihsiz adamım...

Her şey onu tanımakla başladı,
Aşk sabırdı, fedakarlıktı,
Öğreti acıları çektirerek bana...
...ve ardından ayrılık geldi,
Dayanılmaz acılar içime dolarak...
Offf offf şimdi onu, onsuz yaşıyorum,
Yaşanmaz dünyamda,
Dayanılmaz acılarla...
Ben ne talihsiz adamım
Ben ne talihsiz adamım...