Yılmaz Çelik - 17 Ağustos Depremi

Sanki gök yarılmıştı;
Deniz karaya taşınmıştı;
Ortalığı karanlık bir sis kaplamıştı.
Eyvah kıyamet kopuyor dedim kendimce;
Hayatım, Film şeridi gibi geçti önümden.
Korkudan yaş çıkmadı gözlerimden;
O ne dahşetti RABBİM,
Sallanan yermiydi gök mü?
Yoksa bütün alem mi?
Saniyeler bir asır geldi bana,
Boş bir küfe gibi sallandım, o ya, buyana;
ALLAH'ım o günü gösterme bir daha...

Ortalık mahşer yeri,
Binalar paramparça, İnsanlar ağır yaralı,
İnsanlar binaların altında.
Feryatlar yükseliyor;
İniltiler geliyor yerin dibinden.
Kabuslar görüyorlar, daldıkları uykularında;
İnsanların kolları kopmuş;
İnsanların yerlerde cesedleri;
Umutlar var, Umutlardan ileri,
Umutsuzlıklar, ölümdende ileri,
Her geçen saniye bir hayat bedeli,
Acımız çok büyük, Yürekler yaralı;
Kayıplarımız buldu onbinleri.
Yürekler yaralı, yürekler yaralı;
Ayırdı canla cananı;
Edelim onlara duaları....