Yeşim Güneş - Aylardan Ocaktı Yıllardan Hazan

Aylardan ocaktı, yıllardan hazan
Vedamızın çanları çaldığı zaman
Güle güle derken canım ardımdan
Gözlerindi sımsıkı bana sarılan

Bir gün, iki gün derken ayları aştık
On, yirmi, otuz değil, kırk ay, üç bahar
Bu aşkı sessiz sözsüz yaşadık
Rüyalardı seni bana taşıyan

Sesini duymayı dilerdim ilkler
Ya da bir dosttan selamını almayı
Aylar ayları kovalarken ben
Öğrendim tek sağlığınla avunmayı

İyi ol yeterdi yüreciğime
Varsın telefondan gelmesin sesin
Gelince arada tek tük haberin
Sıcacık olurdu kalbimde yerin

Aylar yıllara döner olunca
Güzel yüzünü bir kez görmeden
Diledim tanrıdan bilsen kaç gece
Rüya da olsa yüzüme gülsen

Olmadı olmadı o da olmadı
Uyutmadı geceler beni bu acı Kaç gece içimde senin özlemin
Kaç gece bu ateş canımı yaktı

Vuslat yok anladım gerçeği gördüm
Yar seni sonunda kalbime gömdüm
Minnetle anarak senli günleri
Dinmişti içimde yaşanan sürgün

Şükredip yaramı sağalttım derken
Sesindi telefonda kararsız gelen
Nedendi dönüşün aah bilebilsem
Ateşin kalbime düştü yeniden

Yağmur ol istedim, çağladım, coştum
Sandım ki; yeniden sana kavuştum
Seninle toz pembe hayaller kurdum
Aldığım müjdeyle bitti umudum

Ne yaptın bir bilsen, bana ne yaptın!
Kalbimin yerinde bir kor var şimdi
Sevdiğim, ümidim, canımı yaktın
Berrağın yerinde bir kül var şimdi...

Gülüşünü aradım kırk ay ondört gün
Gülmedin, güldürmedin, hasret bıraktın
Kırk ay ondört gün geçti üstünden
Sevdiğim sonunda beni ağlattın