İnsanları tanıyorsun abi zamanla
Dünyaya sevgini yitiriyorsun
Bakıyorsun sevgisiz, çıkarcı herkes
Sarı-siyah bir resim bulup albümden
Sevgi dolu bir bakışa sığınıyorsun
Ne kadar rahatım, ne kadar mutlu
Yanımdasın, sevgiyle yüklü gözlerin
Seneler sonra hala sıcacık
İçimde bir yerde kalmış özlemin
Yaşamı tanıyorsun abi zamanla
Hiçbir şey o kadar kolay değilmiş
Gerçekleşmiyormuş güzel rüyalar
Defalarca hüsrana uğruyorsun
Yirmi yaş geriye gidip aniden
Abinin kollarına sığınıyorsun
Kabusları tanıyorsun abi zamanla
Uykudan uyanıp kan ter içinde
Başlıyorsun yeni güne, öfkeli,buruk
Açıyorsun albümün sayfalarını
Ne kadar da canlı resimde yüzüm
Aynadaki resmim ne kadar soğuk
Nasılda utanmaz bir şey bu zaman
Dört-beş yaşındayım bir dakika önce
Yıllar geçivermiş, bir bakıyorum
Başka bir sevgili, dost görmeyince
Başımı yeniden yastığa koyup
Senin hayaline sığınıyorum