Yeşim Anar - Anlamıyorsun

Ortası yok bunun...
Anlamıyorsun'
Bir deli dolu aşığım sana,
bir kanlı bıçaklı düşman.
Önce' Düşlerim dudaklarını, tenini
Sonra vururum başımı duvarlara,
bin pişman'
Marjinalliğin doruğunda bir sevda
İkilemlerim dağlarım kadar büyük,
duvarlarım kadar yüksek
zayıflığım, silahlarım'
Bin defa cezalandırır da tanrılarım
kurtulamam cehennemin sıcaklığından.
Ellerim yanar, tutuşur canım
Cehennemin ortasında bile
sevgisiz, arzusuz, buz gibi bir yanım.
Bir tarafım var ki tanımıyorsun'
Kâh zebaniyim, kâh melaike...
Anlamıyorsun...

Belki de bende suç
Kelimelerim adi, oynak, yalancı.
Kelimelerim kalleş, hain kağıtta
Türkü de yakarlar ızdırabıma,
ağıtta...
Belki de bende hata, kimbilir'
Usanmışım, bıkmışım, kirlenmişim günbegün
Günahkârım, isyankârım, isim bulmaz isyanım Ah nasıl yalnız
nasıl,
ah nasıl arzulu
nasıl'
Boşa akar çeşmelerim,
ateşlerim boşa yanar
Ne bir ısınan yolcu,
ne bir susuz suya kanar'

Boşa açar çiçeklerim
boşa'
Gitsem anlatsam hüznümü taşa
Dayanır mı, usanır mı? ..
Ben yalnızım, ben umarsız...
Bahar gelir, çiçek açar,
İçimde soğuk,
zamansız...
Alır gider tomurcuğu.
Ne kendim sahiplenirim,
ne satarım o çocuğu
İçimde ikilemlerin
devam eder yolculuğu'
Seninle olmaz tatlım bu sevda
Ben ateş aldım mı yanar geçerim
Sen benim gibi yanamıyorsun.
Ortası yok bunun, diyorum...
Anlamıyorsun'