Bir sahne, boş
Bir melek daha fazla yorgun
Daha fazla koşamaz peşinden
Yaramazlık yapan çocukların
Oyun olmayınca, selam veremezsin olmayan bir sahnede
Ellerini tutamazsın selam vermeden.
Kuliste, gözlerin
Ceketin sahibini ararken,
Bir ceket yok arık
Çıplak bedeninde
Bir acı
Vicdanında
Bir şarkı bile estiriyor ruhunu
Bir şehirden başka bir şehre
Garip bir inilti;
Sensizken daha iyi toplayabilirim.
Evet sadece yalnızken nefes alabilirim
…
Gitme, ihtiyacım var sana.
O kadar büyük değil dizelerim
Konuşamıyorsun
Sadece bensizken mi?
Öyleyse gidiyorum buradan.
Sen yazıyorsun beni.
Büyükler ve siliyorlar bedenimi.
Sus.
Uyumam gerek biraz daha.