Yavuzcan Pınar - Anlamsız

Hayat uzundu
Ve ben sürekli düştüm hayatın o uzun yolundan
Yıllarca bir işaret bekledim tanrıdan
Umutsuzluğuma son verecek bir işaret
Oysa beklediğim işaretin sureti anlamsızdı
Belki de işaret denilmeyecek kadar saçmaydı anlattıkları

En gizli düşlerim dökülürken yaprak yaprak
Kaygı mevsimi başlarken umutsuz kalbimde
Karanlığa inat giden bir ışığın beni bulacağına inandım hep
Bu ışığın tanrı ile aramda elçi olacağına
Çocukluk kadar içten bir takva verip ruhuma
Ansızın gelip her şeyi aydınlatacağına
İnandım belki de.

İşte bunun için anlamlıydı anlamsız dokunuşlar
Aşk ancak yalnız kalplerde bulurdu değerini
Gözler ancak ruhla konuşabilirdi bedenden ayrı
Hisler ancak hayallerde çıkardı meydana (dünyadan uzak hayallerde)
Bir yıldız ağlatabilirdi insanın ruhunu
Ve aynı yıldız taşırdı bedeni binlerce yıl öteye
Kimi severdi inanırdı her türlü hayale
Kimi ise kapatmıştı kapıları görmek istemezdi
Şanslar verirdi bazen hayat insana al bu senin hakkın derdi
Ama bu şanslar kilitli bir sandık gibiydi
Kilitler açılmak isterdi meraklı bakışlara
Beden ise cesaret isterdi kilitleri kırmak için

O yüzden saçma da olsa anlatılanlar
Ben bakmak istediğim gibi baktım hep

Evet, beklediğim kişiydi o
Sureti bedeni hayalimdekinden apayrıydı
Ama bir işaretti geleceğe dair

Korkarım hayat yine ders verircesine türlü oyunlar oynuyor.
Ya öyle ya da bana öyle geliyor