Yavuz Girgin - Trende Ölmüş Şiir

mermer kurtlanmış musallasına
gözler aynasına ruhsuz
gündelik kurtarmaca kör
yırtık cebinden düşen bir kaime
köşeyi dönünce garip gülümseme
tokatlar yüzyılın resmini sinsice

katarın ufukta kayboluyor ucu
yapay eklentili ardıl ayaklar
maskeli romantik dudaklar
solgun yanakları öpse ne çıkar

metropolün sağır zamanları
metrosunda yoklar sair anları
yuhalar tren ıslığıyla kırkımı
daralır şiir kapı aralığında
yapış yapış akar yüzümden
okunur boğa gözünden çakmak çaksam kan kokar burnumda
ekşimsi hayatlara çoğalan duraklar

şiltesi yırtık koltuklar yok ki
tırmalasam düşümü batırsam
içe çekilmiş bağırtılarıma oturmuş
plastik bakışlara uyuşan beynimin
kabuğunu diz kapağında kırsam
yurduma revası kazığı çürütsem
azı dişinde umarsız sakız çiğneyeni
çıkışta mazgalına tükürtsem korkarım
şiir kusacak susarsam şair küsecek

heybesinde iki büklüm gülümseme
yaşlı adamı aradım günlerce
duydum ki bir hafta önce
trende ölmüş şiir