Yavuz Girgin - Kanarya

karanlık incir ağacından ültimatom
hüzzam makamında misket bombası
geceye saçılan manik tohumu
neydi mancınıktan hayatıma atılan?
engerek zehrini güneşe mi akıttı yoksa
rahmin yakasına mı yapışmış depresif
doğacak göbek bağı boynunda umutlar
maviyi emmiş anne göğsünden bulutlar
sarmış bedenimi yüz yerinden kanarya

benliği kafeslenmiş kanarya
gagasından bir tüy fırlattı zamana
bıraksam iner mi hayranlığı dipsiz kuyuya?
baruta susamış kurşun parmak aralığında
can ölüm korkusuyla yangın şehrime düşüyor aydınlığı düşlerim
yanıyor zavallı ben ilmeğimi çeken
tabuta sürgünüm sancısı annemin
doğmadan önce ölmek var ya…

manifestosu yazılı alnımda nemrut
çıkartın mezarıma salmış kökünü
kopartın ayağımda düşlerim
kanıyor içseli örseleyen kaktüse
nedir kölesi olmak dikenin mantığına?
dünü içmek cehennemden kızgın yağ
akıyor sığ karanlığa köhne-dim
kükredim sığdıramam sonsuzluğa
Yaradan sızıyor toprağıma yaradan
ruhum yalnız sana kanarya…