Yasin Sarıahmet - Çağrı

Bir "ses" üfledi bana, o nefes.
Titreten yankısı uçsuz okyanusları.
Ruhuma ördüğü şeffaf kafes.
Bahşetti maveradan hürriyet nişanımı.

İstemem sizin olsun mantık.
Ben kesiksiz sarhoşluğa talibim.
Yaşamak dedikleri görüntü, bir anlık.
Bana abı hayat sundu rehberim.

Geceyi fecre çeken ip.
Çekti beni pür nur sabahlara.
Ondadır zirve, onsuzluk dip.
Çağırmayın dönemem, zelil yataklara.

Bir nur ki ipil ipil.
Eli kalplerin kapı tokmağında.
Şifa onda bitmeyen sebil.
İnleyen hastaya gaflet yatağında.

Her şeyi gören mutlak göz.
Buldu yitik tenhalarda aslımı.
Alemi rahminde tutan köz.
Düştü beynime, kül etti kafa tasımı.
Anladım suyu söndürür ateş.
Ateşi eritirmiş buz.
Doğmak ve ölmek birbirine eş.
Şekerden tatlı imiş tuz.

Madde...! Benden ümidini kes.
Yoruldum bilendikçe körleşen bıçaklardan.
İnciler saçıyor o kutlu ses.
Dökülüyor takır takır mukaddes dudaklardan.

Çöllerin artık kara sevdalısı.
Deryaların şevk taşkınıyım.
Göklerin kanatsız atlısı.
Gizli rüyaların, meşhur şaşkınıyım.

Nur ile dolsun ocak.
Beklesin başını yüz bin melek.
Birazdan kalbime sunulacak.
İman ile pişmiş aziz ekmek.

Kükresin bende kadim sukut.
Yırtsın kulak perdelerimi.
İlahi mengene, beni sımsıkı tut.
Bırakma boşlukta ellerimi.