Yakup Azbay - İstanbul Rüyası

Bir gün, rengini duydum.
Bir gece, ruhumda uykum,
Seni dilendi birden.
Ve görür görmez,
Uçan martılarına sırtlarından vuruldum;
Havalandım ellerinden.
Yeşilin;
Yalanlarımı taradığım altın perçem
Denizin;
Eski hikayelerimde bir kahramandır.
Seni kuşatmışsa o kutsal görkem
Seni yazmışsa tarih, inletmişse türküler
Bil bunu İstanbul
Allah'ın sana armağanıdır
Bu sonsuz övgüler.

Henüz doğmamış bir yolcu,
Sarılmamış bir sigarasın sen.
Ne olur yaram olsan, hiç iyileşmesen

Bir an bile durmadan seni seyreder zaman.
Periler saçlarını ıslatır,
Yakamozlardan.
Güllerin kırmızılığı yalan, Yalan gökyüzünün sarhoş mavisi,
Sen olmadan İstanbul,sen olmadan…

Günaha girmemiş bir akşamsın sen
Ellerin temiz, sevilmişliğin masum.
Bir çocuğun gözlerinde,
Uyanılmamış uykusun

Bir gün, gözyaşım masmavi düştü dudaklarıma
Anladım sendin gelen
Ve hiç titremedim.
İçime çekmesem de seni,
Sevişmese de esmer dudaklarım seninle
Uzayan gölgeni,akşamını, geceni
Pek bilmese de
Gerçeğin uzak kalmış olsa bile … Boş ver
Ben rüyalarımdan anlarım,
Ne zaman uyanacağımı.
Korkularımdan bilirim,
Üzerime ağlanacağını.

Uyandım, üstüme düştü koca bir yalan
Seni bulmadan, beni buldu elvedan….