Yakup Azbay - Her Şey, Hiçbir Şeydir

Üç beş kurye…
Al bir kuşak, sarı şeker
Güz kestanesi, taştan ev ve çember
Kalabalık bir ahali
Ağırbaşlılar en öndeler.
Yaşlı ağıtlar, sarımtırak baharlar
Bir de rüzgar varsa
Bu yağmur yağar.
Yorulur inat

Mor bir kıskaç, selüloitli sevdalar
Utancından kızaran şafak
Hayatı yalanlamaktır,
Sana sırdaş aramak.
Üstü kapalı yosmalar
Kardan bir yumak gibi
Bazen, yaşamak gibi
Salınır sanat.

Gözlerin kadar,rüyalarım var
Sana her bakışımda,
Kusar beni aynalar.
Kalır kanaat
Senin kuşların kadar
Benim kavgalarım var
Onlar uçtuktan sonra,
İnkarlar yuva yapar
Kırılır kanat

Senin ölümün kadar,
Benim başaklarım var
Çizip çiziktirdiğin
Gizli, yeşil sayfalar
Yırtılır kat kat

Beyazın kadar, güz sabahım var.
Beni senden temizler.
Göğe çıkan damlalar.
Son bulur hayat

Ne kurye kalır ne de evler
Dökülür kestaneler, kaybolur çember.
Nice şafaklar geçer
Kalmaz hiçbir tat

İnsanlarla gider, asla öksüz kalmaz yalanlar
Asıl öksüz kalanlardır, yırtılıp atılanlar.