Yakup Azbay - Gelin Biraz Ölelim

Belki de ölmüşsünüz
Susun, yas var
Elinizde aynayla bir bakın kendinize
Söyleyin, yakışmış mı beyazlar size

En son giydiğiniz elbise
Kimin elleriyle veda etti size
Biliyor musunuz?
Belki kızınız, belki de oğlunuz
Siz terlemiş, yorulmuşsunuz diye
Son kez sizi düşündü.

Ayaklarınızın altına bakın
En son nerede dik durdunuz,
En son nerede yolunuz az geldi size
Hızlanmadı soluğunuz.
Neyi fırlatmıştınız öfkeyle
Bir bakın hele.

Şu yanağınızda iz bırakan yaş kimin
Kim sizi yaşıyor hala sessizce?
Öldüğünüz bu ilk gece
Bunu düşünün.
Artık yukarıdan ses geliyor diye
Rahatsız olmayacaksınız.
Ve sıcağından şikayet etmeyeceksiniz mevsimlerin.
Üzülmeyin, toprak serin.

Saymayacaksınız bugün, yarın
Ve yorulmayacaksınız koşmaktan
Dönülecek köşesi yok mezarın.
Ama bazen insanların size yabancı gelen sesleri duyulacak.
Ne olacağım diye düşünmeyin
Topraktan gelen yanınız, toprak olacak

Bundan sonra asla görmeyeceksiniz
Kendinizi siz
Dünyada ne buharlaştırdıysa ruh ikliminiz
Üstünüze ancak o yağacak.
Alın aynanızı bakın
Ya kirlenmişsiniz
Ya da siz temizsiniz

Ölüm ne kadar tuhaf ve ne kadar da temiz
Hiç yalan söylemeyen vefakar sevgilimiz
Bu küçücük dünya mı bizleri doyuracak?
Onun görkemli kolları doyurur bizi ancak