Yakup Azbay - Evin'e Mektup

Sevgili Evin;
Ne kadarını hatırlıyorum bilmiyorum senin
Hiçbiri aklımda olmayan bir sürü anı,
Sorgulanmamış yıllar, mavi, yumuluş, dudaklar...
Zaman bir asi kolye
Senden bana hediye
Gül sanıp takmışım boynuma.
Adının anlamını senden önce tadışım aklımda bile değilken aslında
Seni, senin adınla sensizken yaşamışım
Ne tuhaf! Sonradan anlamışım

Sevgili Evin;
Uykusuzluğuma sevindiğim gecelerin sahibi
sen kahraman olurdun, ben ölürdüm
Roman gibiydi zaman
Bir anlık ayrılıklar, asırlık yaralar...
Günaha doymayı öğrendiğin öyküleri dinlerdin Gözlerimin gözlerine dolup
yaş olduğu ızdıraplar,
Sesi kısık, inançsız melodiler
Bana kaldılar

Sevgili Evin;
Yaz akşamlarımın korsan yıldızı
Evciliği bırakıp evcilleştiğim kadın
O güzel adın&tadın
Yorgunluğumun kahvesi biliyor musun
Yine sensiz sabahladım

Sevgili Evin;
Bu gece son kez ruhum olup titredin
Aslında konuştuğum senin suskunluğundu
Sen yaşadıklarını yaşadıklarımla değiştiğin gün
Ben ölmüştüm