Her akşam babamın arkadaşları:
Cıgarası, çakmağı, çayı…
Alırdı efkarını annemin saçlarından
Şimdi babam bırakmış cıgarayı
Ama annem her pazar
Alır cıgarayı, çakmağı, çayı
Bulur bir mezar, yakar cıgarayı
Alır efkarını babamın.
Bazen kutsallaşıyor insan
Aşktan ya da vefadan
Umut bu ya, bir gün belki
Annem cıgarayı bırakmadan
Babam küllerinden doğan
Bir Anka kuşu olur.