Yahya Garip - Yürek Yangınları

Sevgiden uzak kalmadım, uzakları yakaladım
Hürmet-i gölgede değil yürekten alevlerim
Çatmadım kaşımı sogutmadım aşımı
Yürek yangınları mangaldı kül oldum

Ne rüzgarlar gördü ne fırtınalar yağdı
Kendi dibine vurmayan ışıklarım vardı
Sanki hep tütecekti,sürecekti,gülecekti
Yürek yangınları mum, ben eriyik oldum

Dağlarda yalnız kalan sessiz kayamıyım
Yollarda bakılmayan tabelamıyım Ateşten kaçışım mıydı ateşimi söndüren
O dağlara yağan kar, soğuğundan dondum

Hayallerim dün şarkı idi daha dün de bendim
Rüyalarım neydi unuttum. Uykulara esirim
Bir küçük hayatta şu koca cihanda Donkişot'tum
Yürek yangınlarının yaktığı değirmen oldum

Gözyaşıma israf olmaz mı? Acınacaka halime
Gülüşüm ayıp olmaz mı? Yangınımın külüne
Gidişim imkan mı? Zaman gerisine
Yürek yangınları bu sessiz çaresiz çığlığım