Yahya Akbulut - Zamana Yenilirken

İnsanlık soyunun en derin
arzusuna
saygıyla boyun eğdik
Ve yaşamın sırrını
bilmeden doğduk,
Daha çok uzundur yolumuz dedik
Çocukça eğlendik.

Döllenmeden korkular
içimizde
Avare gençliğimizde,
Duyguların en yücesiyle
avunduk
Biraz daha büyüdük.

Ve düşündük
Yaşlanacağız elbet bir gün
Sefil veya zengin,
Geldik geçeceğiz bu dünyadan
bencil veya engin
Yudum yudum sevdik hayatı
genç veya ihtiyar,
Ölümden kıskanacak kadar.

Ve yaşamı sevdik
Geleceği de hani mertçe
savunduk
Zaman köprüleri de aşar dedik
Kolayca geçer, ne fazla geç
ne fazla erken, İşimize geldiği gibi
istediğimiz oldu bazen.

Eğlendik, coştuk ama
biliyorduk
Tanrı misafiri olduğumuzu,
Zamanında mı yoksa
erken mi doğduğumuzu
Genç ve yakışıklı
ölmek istedik,
İçimizde yıllarca büyüttük
yalanları
Bazen sahteciliği, bazen
kahramanlığı gözümüzde
ilke edindik.

Acımasızca kavgaları da sevdik
Ve kaygıları,
Gün geldi, bundan bile
emin değildik,
Sırlarını kestiremedik
Çünkü yaşlandıkça
zamana yenildik.

Ve anladık ;
Doğum, yaşam ve ölüm
İdam sehpası kadar gerçek
Cellada ne gerek
tek şansımız var
ölümü ertelemek !