yaşamın burgacında bazen
daralır zaman çemberi
ve sonsuza davet aynasında
elleri kınalı peri kızları,
bağrımda volkan gibi kükreyen
kurşun askerleri,
aşılan mesafeler
kırkıma hükmeden
kızıl beyaz meşaleler,
derinden tutkular en koyu derinlerde
yarım kalan
ve kurşun yarasıdır savrulurken
doruktaki rüzgar,
fırtınanın göbeğinde kaybolan.
yüreğim ateşten ışık yumağı
ve kızıldır bedeni
bir kız gibi çıplak,
adımları meşale alevlerinden ıslak
gök kuşağına bürünmüş renkleri
gözlerden uzaklaşırken kıyılar,
kalbimin direncinde, çığlıklar içinde
erir sildiğim korkular
ve tükenirken en derinden tasalar
zamana akışım... yeniden başlar.